تا توکلتان چقدر باشد

مرحله سوم عملیات بیت المقدس برگرفته از کتاب نفیس همپای صاعقه: 

محمّدابراهیم همّت، وضعیت آن ایام را این گونه تشریح می کند:

... وقتی عراق خرّمشهر را اشغال کرد، مستشاران روسی و آمریکایی به پیشنهاد صدّام، طرح بیست ساله ی دفاع از خونین شهر را طرح ریزی و اجرا کردند و در این طرح، میادین وسیع مین، احداث کانال ها و خندق هایی در دور شهر و تمام پیش بینی های بازدارنده برای ادامه ی اشغال خرّمشهر انجام شده بود؛ به طوری که سه رده خاکریز (دژ اول، دژ دوم و خاکریز مارد از کارون تا جاده  ی آسفالت اهواز  -  خرّمشهر) و از جاده ی   آسفالت تا شلمچه هم یک خاکریز ممتد شرقی   -  غربی احداث کرد

همین استحکامات سبب شده بود که دشمن حتی احتمال از دست رفتن خونین شهر را به مخیله اش راه ندهد؛ چرا که پشت او گرم بود به این استحکامات و نیروهایی که در شهر چیده بود. فقط در اطراف کانال دور خونین شهر، دشمن با هفده گردان پیاده -غیر از گردان های تانک اش  -  حفاظت می  کرد. از این رو، تصور سقوط شهر هم به مغز عراقی ها خطور نمی کرد.

برادران عزیز، بسیجیان باایمان!

به خدمت شما عرض کنم که در آن وضعیت بحرانی، بعد از آن همه درگیری، دیگر مغزها خسته شده بود! یعنی برای مرحله ی سوم عملیات الی بیت المقدس هیچ کدام از فرماندهان نمی دانستند چه تصمیمی بگیرند. با آن شرایطی که پیش آمده بود، تردید داشتند که آیا داخل خونین شهر بشوند یا نشوند؟ از طرف دیگر؛ چون تلفات داده بودیم، کیفیت نیروهایمان به شدت افت کرده و همین امر باعث شده بود که همه  ی ما دودل شویم که آیا به داخل خونین شهر برویم یا نرویم؟ اگر برویم، آیا ضربه نخواهیم خورد؟ دیگر هیچ کس قدرت تصمیم گیری نداشت. تا این که قرار شد برادران عزیزمان محسن رضایی و صیّاد شیرازی به محضر حضرت امام شرفیاب بشوند. این دو برادر خدمت امام رسیدند و به ایشان عرض کردند که ورود به خرّمشهر دارای چنین سختی هاست. ما هرچه پیش بینی می کنیم، می بینیم نیروی ما برای اجرای مرحله ی نهایی عملیات کافی نیست. استحکامات دشمن فوق  العاده زیاد است و ما نمی توانیم به او حمله کنیم؛ ولی باز در عین حال قادر به تصمیم گیری نهایی هم نیستیم. شما نظر بدهید که ما چه باید بکنیم؟ حمله بکنیم یا نکنیم؟

تمام این صحبت ها را که مطرح کردند، امام در جواب آنها فرمودند: «تا توکل تان چقدر باشد!»

در این لحظه برادران ما -رضایی و صیّاد شیرازی  -  دیگر ننشستند و سریع حرکت کردند به سمت جنوب؛ کل فرماندهان لشکرها و تیپ  ها را احضار کردند و به آنها گفتند ما مسایل و مشکلات مان را با امام مطرح کردیم و ایشان در جواب ما فرمودند: «تا توکّل تان چقدر باشد!»

این موضوع در روحیه ی برادرها خیلی تأثیر گذاشت و باعث شد تا آنها با توکّل به خدا، خودشان را برای اجرای مرحله ی سوم عملیات آماده کنند.