طراز کارگاه آفرینش

محمد، کافرینش هست خاکش
هزاران آفرین بر جان پاکش
چراغ افروز چشم اهل بینش
طراز کارگاه آفرینش
سر و سرهنگ، میدان وفا را
سپهسالار و سرخیل، انبیا را
ریاحین بخش باغ صبحگاهی
کلید مخزن گنج الهی
یتیمان را نوازش در نسیمش
از آنجا نام شد درّ یتیمش

¤¤¤
به معنی، کیمیای خاک آدم
به صورت، توتیای چشم عالم
ز شرع خود نبوت را، نوی داد
خرد را در پناهش پیروی داد
اساس شرع او، ختم جهان است
شریعت ها، بدو منسوخ از آن است
جوانمردی رحیم و تند، چون شیر
زبانش، گه کلید و گاه شمشیر
خدایش تیغ نصرت داده در چنگ
کز آهن نقش داند بست بر سنگ
¤¤¤
به معجز، بدگمانان را خجل کرد
جهانی سنگدل را تنگدل کرد
چو گل بر آبروی دوستان شاد
چو سرو، از آبخورد عالم آزاد
فلک را، داده سروش سبزپوشی
عمامش، باد را عنبرفروشی
سریر عرش را، نعلین او تاج
امین وحی و صاحب سرّ معراج
خلیل از خیل تاشان سپاهش
کلیم از چاوشان بارگاهش
¤¤¤
گهی، دندان به دست سنگ داده
گهی، لب بر سر سنگی نهاده
لب و دندانش از آن در سنگ زد چنگ
که دارد لعل و گوهر، جای در سنگ
بصر در خواب و دل در استقامت
زبانش امتی گو، تا قیامت
من آن تشنه لب غمناک اویم
که او آب من و، من خاک اویم
به خدمت کرده ام بسیار تقصیر
چه تدبیر، ای نبی اللّه چه تدبیر؟
¤¤¤
کنم در خواستی زان روضه پاک
که یک خواهش کنی در کار این خاک
برآری دست از آن برد یمانی
نمایی دستبرد، آنگه که دانی
کالهی، بر نظامی کار بگشای
ز نفس کافرش زنّار بگشای
دلش، در مخزن آسایش آور
بر آن بخشودنی، بخشایش آور
اگر چه جرم او، کوه گران است
تو را دریای رحمت بیکران است
بیامرزش، روان آمرزی آخر
خدای رایگان آمرزی، آخر                     حکیم نظامی گنجوی رحمت الله علیه