خاطره ای از سفر معنوی حج ـ ۱

اواخر سال ۷۳ از بنیاد جانبازان با من تماس گرفتن و گفتن که اسم تو در لیست اعزام به مکه مکرمه جهت حج تمتع قرار گرفته و بایستی برای ثبت نام مدارک لازمو به بنیاد بیاری. من که از خوشحالی سر از پا نمیشناختم، سریعا به دفتر منطقه رفتم و اونا معرفینامه ای به من دادن تا برای ثبت نام به قسمت حج و زیارت بنیاد برم. این کارو انجام دادم و مانع اصلی سر راهم قرار گرفت...   

در قسمت حج و زیارت به من گفتن که مدارک لازم مربوط به خودت و یک همراه مرد را بایستی ظرف مدت یک هفته ارائه کنی. من سؤال کردم چرا همراه مرد؟ گفتن که چون جانبازان را با کاروان ویژه بنیاد میبریم و الزاما همه مرد هستن همراه شما هم باید مرد باشه. گفتم:امکان نداره! ما جانبازا در زندگی روزمره هزار و یک مشکل داریم که در این راه همسران ما با صبر و بردباری با این مشکلات دست و پنجه نرم میکنن و ما همیشه شرمنده اونا هستیم،حالا که میخوایم سفر حج مشرف بشیم سراغ یه همراه مرد بریم (حالا پدر یا برادر یا دوست)، این شد که پام و تو یه کفش کردم که من فقط باید با خانمم برم مکه. اونام در جواب گفتن که ابدا ! تو کاروان ویژه فقط آقایون هستن. گفتم خب من با کاروان عادی میرم. گفتن امکان نداره، ما میخوایم تبلیغ کنیم و باید با کاروان ویژه بریم. از اونا اصرار و از من انکار. هیچکدوم زیر بار نرفتیم و من با ناراحتی از پیش حاج آقا ابطحی روحانی مسئول اون قسمت بیرون اومدم. در راه به سمت اداره که میرفتم مسیرم از جلوی فدراسیون جانبازان میگذشت، یه دفعه یه فکری به سرم زد، باید از حاج آقا مهرآیین کمک میگرفتم. با حاج آقا مهرآیین دو سال قبل در یک سفر ورزشی آلمان بودیم و از نزدیک دیده بودم که چه انسان بزرگواریه.(ایشون از زندونیای سیاسی و شکنجه دیده زمان شاه هستن و بعد از انقلاب هم در جنگ تحمیلی دو فرزندشان را تقدیم کشور و اسلام کردن) ضمنا ایشون با حاج محسن رفیقدوست رئیس وقت بنیاد هم رفاقت دیرینه داشتن. به فدراسیون رفتم و قبل از ورود درخواستی رو نوشتم و خدمت حاج آقا مهرآیین رسیدم٬ ایشون با روی باز منو پذیرفتن و بعد از شنیدن درخواستم٬ذیل متنی که نوشته بودم از آقای رفیقدوست درخواست مساعدت کردن. البته بلافاصله تلفنی با دفتر رفیقدوست هم هماهنگ کردن که من همونروز به دفتر آقای رفیقدوست برم٬ من هم سریع به دفتر رفتم و ایشون ذیل نامه خطاب به آقای ظریف منش و آقای ظریف منش هم خطاب به آقای ابطحی دستور انجام درخواست منو صادر کردند. آقای ابطحی وقتی نامه رو دید تسلیم شد و گفت: ولی باید با کاروان عادی بری. گفتم: این که پیشنهاد اولیه خودم بود. به هر حال به خیر گذشت و من با خوشحالی به خونه اومدم و خبرو اعلام کردم. ادامه دارد...